اولین نوشته: هذا مِن فضلِ ربّی

این مطلب رو به عنوان سرآغاز کار این بلاگ شخصی می‌نویسم. اسم نوشته رو هم بر اساس سنتی که قدیمی‌ها داشتن و سر‌در خونه یا مغازشون آیه «هذا من فضل ربی» یعنی «این از بخشش پروردگارم است» رو می‌نوشتن انتخاب کردم.

اینجا از خاطرات و مسیر شخصیم تا راه افتادن بلاگ شخصیم گفتم. نکاتی داره که شاید به دردتون بخوره، با این حال اصراری هم ندارم که بخونیدش.

واقعیتش اینه که خیلی طول کشید تا بلاگم رو راه بندازم (بیش از یک‌سال پس از خرید دامنه) نه به خاطر اینکه کارمندم و پدر هستم و سرم خیلی شلوغه بلکه به خاطر اینکه هنوز به قول بازاریابای دیجیتالی -که زمانی با افتخار خودم رو جزئی ازین خانواده بزرررگ می‌دونستم- به مرحله action نرسیده بودم.

حالا این اولین مطلبم رو منتشر می‌کنم. گرچه هنوز دسته‌بندی‌های مطالبی که می‌خوام بنویسم، لحن بلاگم و خیلی چیزای دیگش مشخص نیست ولی از یه چیز مطمئنم و اون هم شروع کردن نوشتن مداومه. پس اشکالات منو ازم بپذیرید و لطفاً برام کامنت بذارید تا از هم بیشتر یاد بگیریم.

چه مواردی باعث شد بلاگم رو راه بندازم؟

یک سری موارد کنار هم قرار گرفتن تا این کارو شروع کنم. البته من سال قبل هم یه بلاگ رو با دو نفر از دوستانم که هر دو هم برنامه نویس بودن شروع کردم اما ادامه پیدا نکرد و با ۳ مطلب در اوج به کار خودش پایان داد. خب اون موقع انگیزه کمتری داشتیم و بیشتر از روی جو می‌خواستیم بلاگ راه بندازیم نه هدف مشخص. حالا که در خدمت شما هستم و این بلاگ به فضل خدا راه افتاده هم هدفم مشخص‌تر از سال‌های قبله و هم انگیزم بیشتر اما اگر بخوام دقیق‌تر بگم چه مواردی باعث قطعیت کارم شد این چند مورده:

1. 1. 1. استخدام به عنوان نیروی تولید محتوا در آژانس دیجیتال مارکتینگ راتین

         ابتدای سال ۹۸ کار من در این آژانس شروع شد. تا قبلش بیشتر دیجیتال مارکتر بودم و خیلی فعالیت‌ها می‌کردم اما وقتی با سؤال جدی مدیریمون مواجه شدم که «حسین تو دقیقا تخصصت چیه؟» و من جوابی محکمی براش نداشتم تلنگر محکمی خوردم و رفتم خودمو بیشتر شناختم، علائقمو لیست کردم و با چندتا از بزرگترها و باتجربه‌ها مثل مدیرمون آقای علیزاده نشستم و به من مثل یک برادر بزرگتر مشاوره شغلی دادن. ایشون گفتن باید تمرکزمو بیشتر کنم و صبر داشته باشم تا به جاهای خوب برسم و منم سعی کردم گوش کنم.

      2. شاهین کلانتری و سایت مدرسه نویسندگی

         شاهین کلانتری که به نظرم قلم و فن بیان خیلی خوب و مدل ذهنی قشنگی‌ هم داره با مطالب خوبش و تاکیدش بر نوشتن و شروع بلاگینگ باعث شده مصمم‌تر بشم در این مسیر.

      3. احسان تاجیک

         احسان با پادکست‌های آموزنده سفرمحتواش و مهمونایی که در پادکستاش میان مسیرمو شفاف‌تر کرد.

      4. دوستان و دلسوزان دیگه

         دوستانی مثل حمید احمدی و ناصر یزدی، علیجاه شهربانویی و دیگرانی که الان خاطرم نیستن هم برادرانه منو به نوشتن برای بلاگم ترغیب و کمک کردن.

      5. کنار اومدن با ایدئال‌ها و آرمان‌هام

         مورد آخر هم این بود که ایدئال‌گراییم رو کمی کنار گذاشتم مخصوصا که دیدم که همین الان هم برای من دیره که بلاگ رو راه بندازم. خیلی‌ها قبل از من شروع کردن و الان دارن میوه‌شو می‌چینن مثل نیما شفیع زاده عزیز که زحمت کشیده و قالب سایت خودش رو مجانی در اختیار همه قرار داده. بلاگینگ یک فعالیت بلندمدته چون از جنس کانتنت‌مارکتینگ یا بازاریابی محتواییه. اینکه می‌گن دیکته نانوشته غلط نداره هم از ضرب‌المثل‌هاییه که اینجا به درد من خورد و باعث شد بلاگمو راه بندازم.

در پایان امیدوارم بتونم اینجا مطالب خوبی در راستای کپی رایتینگ یا نوشتن ترغیباتی و بازاریابی محتوایی بنویسم و به سهم خودم کمکی کنم به غنای وب فارسی که حالاها حالاها بسیار فقیره و نیاز به کمک تک تک ما داره.